Małe miasto dużych możliwości

Kazimierz Ciesiółka – ur. 6 stycznia 1944 roku w Gostyczynie. Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Ostrowie Wielkopolskim i odbyciu Zasadniczej Służby Wojskowej, w 1967 roku, podjął pracę w charakterze księgowego w nowopowstałej Międzyzakładowej Bazie Maszynowej w Strzegowie. Jego zawodowa droga wiodła przez okoliczne miejscowości, organizował bazy maszynowe w Boczkowie i Żakowicach, a w 1973 roku, gdy z połączenia tychże baz powstała Spółdzielnia Kółek Rolniczych z siedzibą w Skalmierzycach, objął w niej stanowisko głównego księgowego. Miał ogromny wpływ na działalność  placówki i z całą pewnością przyczynił się do jej rozwoju. W tym okresie założył również rodzinę i wraz z żoną Marią osiedlił się w Lezionie.  W 1976 roku na świat przyszła ich  pierwsza córka – Katarzyna, trzy lata później kolejna córka – Anna i w końcu upragniony syn – Michał. Pan Kazimierz był przykładnym mężem i ojcem, niekwestionowanym autorytetem dla swoich dzieci. Wymagający i konsekwentny, a jednocześnie troskliwy, wyrozumiały i serdeczny. Dzięki ogromnemu wysiłkowi pana Kazimierza i Jego żony  dzieci, a potem także wnuki, poznawały najważniejsze słowa i wartości, takie jak: dom, rodzina, szkoła, ojczyzna. Czynnie angażował się w działalność szkoły, do której dzieci uczęszczały, a także parafii pod wezwaniem św. Mikołaja w Gostyczynie. W późniejszych latach pełnił również społeczną funkcję ławnika w Sądzie Rejonowym w Ostrowie Wielkopolskim. Pan Kazimierz był wspaniałym kolegą, dobrym człowiekiem, a dla wielu jedynym i oddanym przyjacielem. W 1992 roku, dzięki ogromnemu doświadczeniu zawodowemu oraz posiadanym umiejętnościom, został powołany na stanowisko skarbnika Gminy i Miasta Nowe Skalmierzyce, które piastował do roku 2011, czyli do czasu przejścia na zasłużoną emeryturę. W trudnym okresie przemian społeczno – politycznych był organizatorem służb finansowo – księgowych, podnosił swoje kwalifikacje, uczestnicząc  w różnego rodzaju kursach, wdrażał nowe strategie i technologie. Mimo tak odpowiedzialnej funkcji, zawsze był oazą spokoju i skupienia. Rzadko kiedy budżetowe szaleństwa zakłócały jego wewnętrzną równowagę. A kiedy już podnosił wzrok znad kolumn cyfr, przerywając na chwilę finansowe kalkulacje, odnosiło się wrażenie, że dla Niego czas stanął w miejscu. Dyskretny  i powściągliwy w wyrażaniu własnych opinii, cieszył się dużym zaufaniem przełożonych i uznaniem współpracowników. Pracownicy Urzędu Gminy  i  Miasta z uwagą słuchali Jego wskazówek i korzystali z udzielanych rad. Zapisała się  w naszej Pamięci jako osoba wyjątkowo zrównoważona, optymistycznie patrząca w przyszłość, skromna, uczciwa i otwarta na potrzeby innych. Śmiało można powiedzieć, że swoim życiem realizował pamiętne słowa Jana Pawła II: „Wymagajcie od siebie, nawet gdyby inni od was nie wymagali.” Za swoją pracę zawodową Pan Kazimierz był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany. Medal „Za Zasługi dla Ziemi Skalmierzyckiej” został przyznany pośmiertnie.