Małe miasto dużych możliwości

Stanisław Bartczak – ur. 7 grudnia 1921 roku w Lezionie. W 1939 roku ukończył Gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim. W okresie od 1933 roku do chwili wybuchu II wojny światowej pełnił różne funkcje w Związku Harcerstwa Polskiego od zastępowego do przybocznego, początkowo w drużynie szkolnej im. Michała Wołodyjowskiego, a następnie w 12 Drużynie Harcerskiej im. Henryka Dąbrowskiego. Brał udział w historycznym – międzynarodowym Zlocie ZHP w Spale w 1935 roku. Na początku okupacji hitlerowskiej uczestniczył wraz z innymi harcerzami w pozyskaniu książek z biblioteki harcerskiej z harcówki 12 Drużyny Harcerskiej im. H. Dąbrowskiego. Jako uczeń gimnazjum, a przede wszystkim oddany i zaangażowany  w pracy harcerskiej został 13 maja 1940 roku aresztowany przez gestapo i wywieziony  do obozu koncentracyjnego w Dachau. 29 kwietnia 1945 roku odzyskał wolność i już 13 sierpnia 1945 roku wrócił do kraju. W 1946 zdał egzamin dojrzałości w I Gimnazjum i Liceum w Ostrowie Wielkopolskiego. Mimo doznanych tortur, krzywd i upokorzeń, nadszarpniętego zdrowia podjął pracę zawodową na PKP i angażował się w pracy społecznej dla dobra pracowników tejże instytucji do chwili przejścia na zasłużoną emeryturę w 1972 roku.

Z prac społecznych poza zakładem pracy można wymienić:

• Ławnik Sądu Powiatowego i Wojewódzkiego,
• Radny Gminy Nowe Skalmierzyce – 2 kadencje,
• Kurator od 1970 do 1978 roku.

Za całokształt pracy społecznej i zawodowej odznaczony został:

• Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia,
• Krzyżem Oświęcimskim,
• Medalem Zwycięstwa i Wolności,

Był również członkiem Związku Kombatantów RP i byłych Więźniów Politycznych, oraz członkiem Związku Inwalidów Wojennych.