Małe miasto dużych możliwości

Franciszek Broda - ur. 24 lipca 1912 roku, mieszkał przed II wojną światową w Nowych Skalmierzycach przy ul. 29 Grudnia. Był przedwojennym Podharcmistrzem, a całe życie czynnie działał na rzecz społeczności lokalnej (najpierw w Krotoszynie, gdzie początkowo mieszkał, następnie w Nowych Skalmierzycach) i całej Ojczyzny, dla której poniósł śmierć żołnierską w kampanii wrześniowej w 1939 roku pod Łęczycą. Od 1925 roku pracował w Związku Harcerstwa Polskiego. W styczniu 1936 roku ukończył w Warszawie kurs na Dowódców Harcerskich Oddziałów Przysposobienia Wojskowego, po którym ówczesny Naczelnik ZHP mianował Go jako pierwszego – Podharcmistrzem z zakresu Przysposobienia Wojskowego. Potem był komendantem harcerskiego oddziału P.W. w Krotoszynie, a później w Nowych Skalmierzycach, gdzie został drużynowym historycznej 12 Drużyny harcerzy im. Henryka Dąbrowskiego. Ochotniczą służbę wojskową odbył w 25 Pułku Artylerii Lekkiej w Kaliszu, gdzie w marcu 1934 roku ukończył z pierwszą lokatą Szkołę Podoficerską i uzyskał nominację na bombardiera. Ze służby wojskowej wrócił jako kapral w 1934 r. 12 marca 1938 roku złożył egzamin na strażaka ochrony kolei i pracował najpierw na stacji Kalisz, a od maja 1938 roku na stacji Nowe Skalmierzyce. Za swoją działalność został w sierpniu 1938 roku odznaczony przez Radę Ministrów „Brązowym Krzyżem Zasługi”. Komendant Posterunku Straży Ochrony Kolei w Nowych Skalmierzycach, Podharcmistrz Franciszek Broda, był jednak przede wszystkim wychowawcą młodzieży, ukochanym drużynowym 12 Drużyny Harcerskiej im. Henryka Dąbrowskiego i komendantem ostatniego obozu drużyny przed II wojną światową w lipcu 1939 r. Wojna przerwała rozwijającą się pracę harcerską, a druh Broda został powołany do wojska. Poległ podczas kampanii wrześniowej w walkach pod Łęczycą. Medal „Za Zasługi dla Ziemi Skalmierzyckiej” został przyznany pośmiertnie.